Op 22 februari 1943 werden de vierentwintig-jarige Hans Scholl, zijn eenentwintig-jarige zuster Sophie en hun drieëntwintig-jarige medestrijder Christoph Probst als leden van de verzetsgroep Weiße Rose na een ongehoord kort schijnproces door het nazi-regime met behulp van de guillotine geëxecuteerd.

Tussen 27 juni en 12 juli 1942 werd een viertal pamfletten per post onder enkele honderden “zorgvuldig gekozen” personen in Duitsland verspreid. De anonieme vlugschriften riepen in nogal hoogdravend en zeer intellectueel proza vol citaten van bekende Duitse dichters op tot passief verzet tegen Adolf Hitler.

In alle overgeleverde materialen over de Stijkelgroep vinden we verder niets over homoseksualiteit, ja, zelfs nauwelijks iets over een persoonlijk leven. Schorer was extreem voorzichtig en discreet in het noemen van namen van andere homoseksuelen. Homoseksualiteit was een gegeven dat je maar beter geheim kon houden.

“Dat hij (= de homoseksueel) in liefde voor zijn vaderland en voor zijn medemens niet achterbleef is in de afgelopen oorlogsjaren wel sterk tot uiting gekomen. Zo zijn er o.a. tal van onderduikers door homosexuelen opgenomen en voortgeholpen. Voorbeelden genoeg zijn me hiervan bekend, een o.a., waar niet minder dan acht joodse landgenoten door een homosexueel vriendenpaar zijn opgenomen, verborgen gehouden en verzorgd, met gevaar natuurlijk voor eigen leven. "